تلخی قصه ما آدما اینه که باید کم باشیم تا باشیم.
گاهی باید اصلاً نباشیم...
شاعر می گفت از محبت خار ها گل می شود
ولی من فهمیده ام که محبت آدمها رو از ما دور میکند.
هرچه مغرور تر و مرموز تر باشی با شکوهتر،
خواستنی تر و دست نیافتنی تر جلوه می کنی...
تلخ ترین واقعیت اینه...
پی نوشت من :
میگویند دلتنگ نباشم...
خدای من انگار به آب میگویند خیس نباش...
نظرات شما عزیزان:
|